อีกทั้งมีปัญหากับ tool ที่เขียน blog นี้ล่ะค่ะ
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า อันนี้เป็นเรื่องราวตั้งแต่เดือนกันยายนค่ะ แต่เพิ่งได้มาเขียนวันนี้
ไหนๆ ก็อดไปเที่ยวช่วงหยุดยาววันรัฐธรรมนูญแล้ว ก็ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ละกัน
สาวน้อยคนที่ 4 ที่มาเล่าให้ฟังวันนี้ นางมีชื่อว่า แอนนี่ ค่ะ นางมาจากอังกฤษแต่มีเชื้อสายศรีลังกา เป็นนักศึกษากฎหมายที่เนเธอร์แลนด์
ตอนนี้ฝึกงานอยู่ที่พนมเปญ ประเทศกัมพูชา โปรไฟล์นาง นานาชาติดีมั้ยล่ะคะ
เผอิญช่วงนั้นเป็นช่วงหยุดยาวของกัมพูชา นางเลยขออาจารย์มาเที่ยวเมืองไทย โดยมาพักที่คอนโดของหน่อยนี่ล่ะค่ะ
วันที่นัดกัน นางคิดว่าจะมาถึงหมอชิตประมาณ 6 โมงเย็น แต่รถบัสมาช้ามากๆ ไปถึง เที่ยงคืน แถมน้ำท่วมหมอชิตอีกต่างหาก
นางต้องนั่งแท๊กซี่มาค่ะ พอมาถึงแท๊กซี่มาขอเงินหน่อยเพิ่มอีก 200 แอบเคืองแท๊กซี่มันเหมือนกันนะเนี่ย
หนูน้อยแอนนี่เล่าให้ฟังว่า พอนางมาถึงหมอชิต แท๊กซี่เห็นนางเป็นชาวต่างชาติก็ขูดรีดนางกันยกใหญ่
บางคันบอก 800 บางคันเรียก 1500 ก็มี มีคันนี้ดีหน่อยเรียก 500 นางบอกว่าทั้งเนื้อทั้งตัวมีอยู่ 300 เดี๋ยวค่อยไปเอาที่เพื่อนละกัน
เฮ้อออออออออออออ. (ถอนหายใจให้กับระบบการบริการของเมืองไทย)
พอขึ้นห้องก็อาบน้ำอาบท่า เข้านอนกัน
ตื่นเช้ามาวันนี้ก็วางแผนกันว่าอยากไปเที่ยวไหน แอนนี่บอกว่านางอยากไปตลาดนัดจตุจักร เพราะนางเป็นขาช้อป
แต่หน่อยแนะนำว่าจตุจักรควรไปตอนบ่ายแก่ๆ หน่อย เพราะอากาศไม่ร้อนมาก เลยต้องหาที่เที่ยวก่อนที่จะไปจตุจักรกัน
หน่อยเลยเสนอ "พิพิธภัณฑ์บ้านจิม ทอมป์สัน" ค่ะ
เนื่องจาก
1 หน่อยไม่เคยไป
2 อยู่ใกล้ๆ รถไฟฟ้า. ไปไม่ยาก
3 น่าจะสวย
แล้วก็มุ่งหน้าไปยัง BTS สถานีสนามกีฬาฯ กันค่ะ
เดินเข้ามาจากปากซอยเกษมสันต์ 2 มาไม่ไกลก็มีรถรับส่งค่ะ. นั่งไปนิ๊ดดดเดียวก็ถึงแล้ว. ค่าเข้าชมคนละ 150 ค่ะ
ต้องเข้าชมเป็นรอบๆ โดยมีไกด์พาไปค่ะ สามารถเลือกไกด์ได้หลายภาษา เท่าที่เห็นมีทั้งภาษา ไทย อังกฤษ ญี่ปุ่น เยอรมัน จีนค่ะ
เราสองคนเลือกไกด์ภาษาอังกฤษค่ะ (แหงล่ะ แอนนี่เค้าคงจะเลือกภาษาญี่ปุ่นหรอกนะ)
ตรงภาพข้างบนนี้เป็นร้านขายของที่ระลึก แต่ราคาไม่ค่อยเป็นมิตรกับเราสองคนซักเท่าไร เลยได้แต่เดินวนๆ ไปรับแอร์เย็นๆ ระหว่างรอรอบของเราแล้วก็ออกมาค่ะ
มีสาธิตการเลี้ยงตัวไหม และผลิตเส้นไหมค่ะ
ต้มรังไหมเพื่อจะสาวไหม...สาวค่ะ (เป็นคำนามเฟ้ย ไม่ใช่คำถาม)
ตรงนี้เป็นร้านอาหารและร้านกาแฟค่ะ น่านั่งมาก ถ้าอากาศไม่ร้อน
อ่างบัว จัดได้สวยมาก
ปลาที่สุภาพที่สุด...ปลาครับ เอ๊ย ปลาคาร์ป (เล่นมุกพร่ำเพรื่อจังน้อ)
จอก หรือ แหน หว่า? (สับสนระหว่างสองอันนี้ประจำเลยค่ะ)
ได้เวลาแล้ว มารวมกันที่นี่เพื่อที่จะไปทัวร์บ้านคุณจิม ทอมป์สันกันค่ะ
เข้ามาถึงตัวบ้านแล้ว จุดนี้เป็นจุดสุดท้ายที่เราจะถ่ายรูปจากการทัวร์บ้านได้ค่ะ
ข้างในบ้านนั้นคุณจิมได้เก็บของเก่าๆ จากหลายๆ ประเทศไว้เยอะมาก ใครที่ชอบข้าวของโบราณแนะนำให้มาชมค่ะ
จบการทัวร์แล้ว เราก็นั่งรถตุ๊กๆ สองต่อนแบบนี้กลับไปตรงปากซอยค่ะ
ก่อนกลับแอบถ่ายมาโครห่วยๆ มารูปนึง
ออกมาจากพิพิธภัณฑ์แล้วเราก็มุ่งหน้าไปจตุจักรกันค่ะ.
เนื่องจากหน่อยไม่ได้มาจตุจักรมานานมากกกกแล้ว พอมาถึงหน่อยก็ตื่นตาตื่นใจกับมันมากราวกับว่าเพิ่งมาครั้งแรกเหมือนแอนนี่ค่ะ
เราช้อปปิ้งกันอย่างสนุกสนาน แวะเกือบทุกร้าน
ร้อนและเหนื่อยมาก เลยแวะร้านน้ำผลไม้ปั่นซะหน่อย แอนนี่ชอบมากเพราะราคาถูก แถมหวานอร่อยแบบที่นางชอบค่ะ
พอเดินครบรอบนอกของจตุจักรเราก็เหนื่อยมาก อีกทั้งแอนนี่บอกว่าอยากไปเยาวราช อยากกิน street food (อาหารข้างทาง) มากๆ
แต่เวลาตอนนั้นเพิ่งจะห้าโมงเย็น เกรงว่าร้านรวงที่เยาวราชจะยังไม่เปิดกัน เลยพานางไปนั่งตากแอร์ที่พารากอนแป๊บแล้วก็พานางไปค่ะ
ถึงแล้วเยาวราช ช่วงใกล้เทศกาลกินเจก็จะมีธงเหลืองๆ แบบนี้ล่ะค่ะ
เราเดินส่องของกินไปตามสองข้างถนน. สุดท้ายมาจบที่ร้านฮั่ว เซ่ง ฮงค่ะ แอนนี่สั่งผัดไทย หน่อยสั่งอะไรจำไม่ได้แล้ว แหะๆ
หน่อยเลยแถมสั่งกุ้งมาให้นางด้วย
จบแล้วหนึ่งวันของแอนนี่ค่ะ
วันต่อมาอีก 4 วันเป็นวันทำงานของหน่อยเลยปล่อยให้แอนนี่เที่ยวเอง
นางมีความสามารถพิเศษคือสามารถหาที่เที่ยวที่หน่อยไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนได้เช่น
ตลาดน้ำคลองสวน - ตอนได้ยินทีแรกถามย้ำนางหลายรอบว่า เฮ้ ยู คลองสานรึเปล่า นางก็ยืนยันว่าคลองสวน เราก็เอ๊...มีด้วยเหรอว้าาา.
ไปหาดู เออ มีจริงๆ ว่ะ นางบอกว่านางชอบที่นี่ที่มันบ้านๆ ดี ไม่มีนักท่องเที่ยวฝรั่งเลย. แต่เดินทางลำบากไปหน่อย
ยูนิคอร์น คาเฟ่ - ไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีคาเฟ่อะไรอย่างนี้มาเปิดแถวๆ สีลม นางถ่ายรูปมาให้ดู น่ารักมากเลยค่ะ ว่างๆ ต้องไปดูบ้างละ
นางมักจะกลับมาก่อนหกโมงเย็นแล้วหน่อยก็จะไปซื้อของกินให้นางกิน
นางชอบกินผัดไทยมาก กินทุกวันเลย แต่คนละร้านเท่านั้นเอง
อีกอย่างที่นางชอบกินอีกอย่างคือ เครื่องดื่มอะไรก็ตามที่ใส่นมข้นหวาน นางชอบมากกกกกกก โดยเฉพาะชาไทยใส่นม
นางปลื้มปริ่มมากเพราะมันใส่นมข้นหวานและสีส้มสวยสดใส
(นี่ถ้าอยู่กับอเล็กซ์ได้ตีกันตายแน่ คนนึงกินหวานแสบไส้ อีกคนไม่กินหวานเลย)
หลังจากกินข้าวเย็นกันแล้วเราก็จะเม้าท์มอยกัน
คุณคิดว่าการคุยกับเด็กผู้หญิงอายุ 20. เราคุยกันแต่เรื่องสาวๆ น่ารักๆ คิขุ. งุงิ ครุคริ กันใช่มั้ยคะ
แอดดดดดดดดดดดดด. ผิดค่ะ (เสียงแบบเกมโชว์)
สิ่งที่เราคุยนอกจากเรื่องผู้หญิงๆ แล้ว เราคุยเรื่อง การเมือง เศรษฐกิจ สังคม กันบ่อยๆ ค่ะ
ใครที่บ่นๆ กันว่า เด็กสมัยนี้นะ มันอย่างนั้น อย่างนี้ ขอให้คิดเสียใหม่นะคะ หน่อยว่ามันก็แล้วแต่คนค่ะ
พอถึงวันศุกร์เราแพลนกันว่าจะไป อัมพวากันค่ะ
ตอนเที่ยงๆ เรานั่งรถตู้มาลงที่ตลาดแม่กลอง ก็มะงุมมะงาหรากันสองคนว่ามันต้องไปขึ้นรถสองแถวไปอัมพวายังงัยนะ
พอดีน้องที่นั่งข้างๆ หน่อยบนรถตู้ที่หน้าเหมือน ส้มส้ม ในเรื่องฮอร์โมนส์ เค้าบอกว่าให้ตามมา
เราก็เดินตามไปเรื่อยๆ จนถึงค่ะ ทีแรกนึกว่าน้องส้มส้ม จะไปกับเราด้วย จึงขึ้นรถไปโดยไม่ได้ขอบคุณเลย
ถ้าน้องมาอ่านบล็อกของพี่ก็ขอขอบคุณน้องมากนะคะ
อะมาถึงตลาดน้ำแล้ว
ยังบ่ายๆ อยู่. ร้านรวงยังไม่ค่อยเปิดกันเท่าไร อยากพานางไปวัดบางกุ้ง แต่ต้องไปกับทัวร์ไหว้พระ 9 วัด ตอนนั้นเลยคิดว่า อืม เอาไว้ก่อนละกัน. เดินเที่ยวก่อนดีกว่า
นั่งกินขนมหม้อแกงชมวิวกันค่ะ
เดินสำรวจสองฝั่งคลอง
ตรงนี้เป็นคล้ายๆ พิพิธภัณฑ์ รวบรวมภูมิปัญญาชาวบ้านของที่นี่ค่ะ
เดินไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก ร้านแถวนี้ไม่ค่อยเปิดกันเลย
อากาศก็ร้อน. ร้านขายของก็ยังไม่ค่อยเปิดกัน เบื่อๆ ไม่มีอะไรทำ เราเลยตัดสินใจไปถามว่า ถ้าเหมาเรือไปวัดบางกุ้งเท่าไร เค้าบอกว่า 500 ที่แพงเพราะมันไกลที่สุดค่ะ หน่อยเลยตัดสินใจเช่าเรือไปวัดบางกุ้งกัน
ท้องฟ้าสดใสมากมาย
ถึงท่าน้ำวัดบางกุ้งแล้ว แพะหน้าเซ็งโลกจัง
ไหว้พระกันก่อนค่ะ ข้างในมีเสี่ยงเซียมซีด้วย
ปล. แอนนี่เล่าให้ฟังว่าวันที่ไปแถวสีลม นางแวะไปวัดแขกด้วย นางบอกว่าที่นั่นไม่เหมือนวัดที่ศรีลังกาเลย แถมมีเซียมซีด้วย. เดี๋ยวนะ...วัดแขกแต่มีเซียมซี
Unseen ขนาดนี้ ถ่ายรูปเก็บไว้หน่อย
อนุสาวรีย์พระเจ้าตากสินค่ะ
พอไหว้พระ ถ่ายรูปแล้วเราก็นั่งแหมะกันตรงม้าหินอ่อนข้างโบสถ์ปรกโพธิ์นั่งเม้าท์มอยเรื่องศาสนากัน
ใกล้ๆ 5 โมงเย็นพี่คนขับเรือก็มาตาม
ร้านขายของเริ่มเปิดกันคึกคักแล้วค่ะ
ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว เราตกลงกันว่ามากินกันที่ร้านบ้านชมวิวค่ะ
บรรยากาศชิลมากๆ
มีศาลาริมน้ำด้วย อาหารที่นี่อร่อยดีค่ะ เช่นเคย แอนนี่สั่งผัดไทย
ทีแรกว่าจะดูหิ่งห้อยกัน แต่กลัวจะดึกไป เพราะวันเสาร์แอนนี่ต้องขึ้นรถแต่เช้า เลยกลับค่ะ
ก่อนกลับวิวสวยขนาดนี้ ต้องถ่ายรูปซะหน่อย(จริงๆ สวยกว่านี้ แต่คนถ่ายห่วย ฮ่าๆ)
แล้วเรานั่งรถตู้ดำเนินสะดวกกลับกรุงเทพฯ กันตรงปากทางเข้าตลาดน้ำ
แอนนี่ถามว่า "ทำไมยูไม่นั่งรถนี้ตอนขามาล่ะ"
เออ..นั่นดิ ทำไมนะ
เช้าวันต่อมาหน่อยไปส่งแอนนี่ที่เอกมัยตั้งแต่ฟ้าสาง
นั่งรอเป็นเพื่อนนางจนนางกลับค่ะ
จบแล้วสำหรับทริปแอนนี่นะคะ
คราวหน้า ยังคิดไม่ออกว่าจะเขียนเรื่องอะไร เพราะดันพลาดไปนครวัดไม่ได้
เอาเป็นว่าคอยติดตามแล้วกันนะคะ
สำหรับวันนี้ สวัสดีปีใหม่ทุกท่านค่ะ
